Urodzi³ siê 4 stycznia 1886 roku w Warszawie, zmar³ 7 lipca 1959 r. w Krakowie.

Wykszta³cenie zdobywa³ pocz±tkowo w szkole realnej w Warszawie, nastêpnie, w latach 1901 ? 1906, w Warszawskiej Szkole Rysunkowej  u Wojciecha Gersona. Rok 1906 po¶wiêci³ na studia we Florencji. Po powrocie do Polski, w latach 1906 - 1911 studiowa³ rze¼bê w krakowskiej Akademii Sztuk Piêknych , pod kierunkiem Konstantego Laszczki i Alfreda Dauma.  W latach 1912 ? 1913 przebywa³ w Pary¿u i Rzymie.Na sta³e osiad³ w Krakowie.

Podczas I wojny ¶wiatowej zosta³ wcielony do wojska i s³u¿y³ w intendenturze I Brygady Legionów Polskich. Od 1 pa¼dziernika rozpocz±³ wieloletni± pracê w Akademii Sztuk Piêknych w Krakowie, najpierw jako asystent w pracowni rze¼by, kolejno jako adiunkt i docent, prowadz±c równie¿ pracowniê ceramiki i odlewów gipsowych.

Upamiêtni³ siê jako twórca i animator kukie³ek  ?Szopki krakowskiej" w 1923 r. wg pomys³u K. Witkiewicza. Aktywnie uczestniczy³ w ¿yciu artystycznym Krakowa. We wrze¶niu 1939 r. wszed³ w sk³ad tymczasowej dyrekcji Towarzystwa Przyjació³ Sztuk Piêknych, powo³anej w celu zabezpieczenia maj±tku  i archiwum TPSP. Wystawia³ w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Pary¿u, Wiedniu, Wenecji i Nowym Jorku.

M³odzieñcza twórczo¶æ Pop³awskiego kszta³towa³a siê pod wp³ywem rze¼by francuskiej, m. in. Augusta Rodina i Charlesa Despiau. Przed rokiem 1914 tworzy³ przede wszystkim kompozycje alegoryczno ? symboliczne. Po 1914 nast±pi³ wyra¼ny zwrot w jego sztuce ku tradycji i klasycyzmowi, którego wzory wyniós³ z akademii florenckiej.

Prace z lat 20. nosz± piêtno fascynacji w³osk± rze¼b± renesansow±. Operowa³ zwart±, doskonale wywa¿on± bry³±, o wyg³adzonej powierzchni ( np. ?Z k±pieli", Muzeum Górno¶l±skie w Bytomiu). W portretach przestrzega³ zasady uogólnionej charakterystyki modela. Bardziej indywidualny wyraz nadawa³ wizerunkom dzieci.

Pop³awski czêsto siêga³ do tematyki religijnej ( ?Chrystus w¶ród dzieci", Muzeum Diecezjalne w P³ocku).
Wa¿n± czê¶æ dorobku stanowi± plakiety i medale. Obok przedstawieñ portretowych wykonywa³ medale upamiêtniaj±ce wa¿ne wydarzenia historyczne oraz prace o tematyce klasycznej.

By³ autorem kilkunastu rze¼b nagrobnych na cmentarzu Rakowickim w Krakowie ( m. in. plakieta z Matk± Bosk± z Dzieci±tkiem na grobowcu Witkowskich, czy Matka Boska Bolesna na grobowcu Rederów). Sporadycznie podejmowa³ siê realizacji rze¼b architektonicznych. Jego dzie³em jest alegoryczny fryz na gmachu Narodowego Banku Polskiego w Krakowie, z 1937 r.

W okresie po II wojnie ¶wiatowej kontynuowa³ twórczo¶æ portretow±. Wykona³ maskê po¶miertn± Ludwika Solskiego, eksponowan± w Muzeum Teatralnym w Krakowie.

Pozostawi³ po sobie dziesi±tki portretów, rze¼b sakralnych, plakiet etc., w wiêkszo¶ci w gipsie. Jego prace znajduj± siê m. in. w zbiorach Muzeów Narodowych: w Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Wroc³awiu a tak¿e Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wroc³awiu oraz Muzeum Narodowego Pi¶miennictwa w Pradze.

Apoteoza Sztuk to kolisty  medalion z  przedstawieniem, w p³askim reliefie, trzech stoj±cych obok siebie postaci all'antica ? dwóch kobiecych i jednej mêskiej - bêd±cych zapewne personifikacjami sztuk: postaci skrajne trzymaj± paletê, kosz z owocami i maskê mêsk±, postaæ ¶rodkowa model centralnej ¶wi±tyni; od frontu, u spodu kompozycji sygnowany.: St. POP£AWSKI   KRAKÓW 1930; br±z, ¶rednica 49 cm.